درد عشق

عاشقان راست قضا هرچه جهان راست بلا         نازم این قوم بلاکش که بلا گردانند

اهل دردی که زبان دل من داند چیست               دردمندم من و یاران همه بیدردانند

بهر نان بر در ارباب نعیم دنیا                       مرو ای مرد که این طایفه نامردانند

آتشی هست که سرگرمی اهل دل از اوست          نه عجب گر بجهان اینهمه خونسردانند

چون مس تافته اکسیر فنا یافته اند                   عاشقان زر وجودند که رو زردانند

شهریارا مفشان گوهر طبع علوی                    چز به آنانکه بهای دُر و گوهر دانند