" گفت پیغمبر که هر که سر نهفت        زود گردد با مراد خویش جفت " ( 176 ) 

معنی بیت : رسول خدا ( ص ) فرمودند ؛ هرکس رازش را پنهان نگه دارد زود به مطلوب خود میرسد .

حدیث : نیاز های خود را با پوشاندن آن برآورده کنید که هر صاحب نعمتی مورد حسادت است .

توضیح : در مورد کارهای که میخواهیم انجام دهیم نیاز به مشورت داریم و این مشورت مخالف رازداری نیست . راز موردی است که نمیخواهیم کسی از آن آگاه شود . ولی گاه به خاطر پرحرفی و گاه به خاطر اعتماد بی جا به دوستان اسرار خود را میگوییم و به دردسر می افتیم . نکته ای که وجود دارد اینست که دوستان ما دائمی نیستند . چه بسا دوستانی که بعدا دوست نباشند و حتی دشمن ما شوند . بنابراین لازم است اگر میخواهیم رازمان پنهان بماند آن را بازگو نکنیم . مگر برای معدودی از افراد که امکان دشمن شدنشان بسیار کم است مثل پدر و مادر . نکته ای دیگر در مورد راز دیگران است . اگر دوستی رازی را با ما در میان گذاشت تحت هیچ شرایطی حتی اگر با او دشمن شدیم رازش را افشا نکنیم . بهترین راه برای اینکه مطمئن شویم که راز ما فاش نمیشود اینست که آن را برای هیچکس بازگو نکنیم . در رابطه دیگران امام علی ( ع ) نیز فرموده اند پول و مسافرت و مذهبت را پنهان کن " اُستر ذهابک و ذهبک و مذهبک " .                                      " اسد "       

برنامه شب عاشورا در گذشته مفصل تر از اکنون  بود و تا صبح ادامه داشت و به نماز صبح ختم میشد . به لحاظ حفظ مراسم همان مراسم گذشته را مینویسم .

مراسم شب عاشورا از حدود دو 2 ساعت بعد از مغرب آغاز میشود . چاووش چاووشی میکند و سپس عزاداران به دو دسته تقسیم میشوند و ابیاتی را همخوانی میکنند . ابتدا چند دور ، دور سقاخانه میدان دور میزنند و سپس در حال همخوانی ابیات به امامزاده جنید میروند .

دسته جلویی بیتی را همخوانی میکنند و دسته عقبی بیتی دیگر را . در امامزاده پس از زیارت چند نفر نوحه خوان ، نوحه خوانی میکنند و سپس جای دسته ها عوض میشود . دسته ای که در راه رفتن به امامزاده عقب بوده ، جلو قرار میگیرند و دسته ای که جلو بوده عقب . موقع خروج از در جنوبی میدان خارج میشوند و موقع ورود پس از عبور از محله کُرّوو از درب شرقی وارد میدان میشوند . چند دور هم دور سقاخانه ابیات را همخوانی میکنند و سپس به سراغ نخل میروند . نخلی را که غروب برده اند پشت مسجد جامع گذاشته اند بلند میکنند ، علمدارها هم علمهایشان را بر میدارند و در حال نوحه خواندن وارد میدان میشوند ( لازم به توضیح است که منظور از میدان محل عزاداری قدیمی و رو باز است و منظور از حسینیه فضای مسقفی است که در سالیان اخیر ساخته اند . )

نوحه خوان ها و عزادران پشت سر نخل حرکت میکنند . چندین نفر نوحه میخوانند و سپس نخل را در میدان زمین میگذارند و وارد حسینیه میشوند . در حسینیه از عزاداران با چای و شیرینی پذیرایی میشود و سپس مراسم سنتی و نوحه خوانی اجرا میشود . سپس در حدود نیمه شب روحانی منبر میرود و پس از سخنرانی طولانی ترین روضه را که معروف به روضه 72 تن است میخواند . پس از سخرانی روحانی یکی از ملاها ( آنچه نویسنده یادش است مرحوم ملا حاجعلی قاسمی ) روی پله دوم منبر مینشیند و از اموات مردم یاد میکند و برای آنها از خداوند طلب مغفرت میکند . سپس مرثیه حزین شهربانو همخوانی میشود . عنوان آن اینست : "فغان و ناله سر کن شهربانو     دو چشم از گریه تر کن شهربانو "

به میدان میروم وقت وداع است      تو هم چادر به سر کن شهربانو "

آنگاه بار دیگر به میدان میروند و نخل را بر میدارند و نوحه خوانی میکنند و دوباره به حسینیه بر میگردند و نزدیکیهای صبح " صبح رو سیاه " را میخواننند . با عنوان " ای صبح روسیاه ز چو میشوی سپید    فردا حسین تشنه لبان میشود شهید "

و سپس نماز صبح را میخوانند . عده ای به منزل میروند و عده ای نیز برای خواندن زیارت عاشورا میمانند . البته سالیانی است که نوحه شهربانو و صبح روسیاه خوانده نمیشود .

ملا نیز از مرده های مردم یاد نمیکند . مراسم نیز قبل از 12 شب تمام است .

با این که به همت هیات عاشقان حضرت ابوالفضل ( ع ) و جوانان روستا پس از اتمام مراسم نخل را برمیدارند و در کوچه های گرمه میچرخانند و به حسینیه بر میگردند ، باز هم قبل از ساعت 12 همه مراسم تمام است . در قسمتهای بعدی بعضی از اشعار و نوحه های شب عاشورا خواهد آمد .